MVO Netwerken – 28 mei 2010
Graag nodigen wij u uit deel te nemen aan de netwerkbijeenkomst:
Zinvol Netwerken !?
Sprekers met kennis en praktijkervaring op de deelgebieden MVO en Netwerken laten u kennis maken met de succesvolle werking van deze thema’s. Tevens krijgt u de mogelijkheid uw bedrijf bij de overige deelnemende bedrijven te profileren en in beeld te brengen.
Out of Area biedt u met trots onderstaand programma aan:
12:45 uur Ontvangst met koffie
13:00 uur Spreker: Dhr W. Bos Titel: People’s ProfitDirecteur Out of Area, expert op het gebied van Maatschappelijke Projecten en Team Development.
13:20 uur Warme Lunch
13:50 uur Spreker: Dhr R. Boerekamps Titel: De zin en Onzin van NetwerkenDirecteur Kenneth Smit trainingen, expert op het gebied van Netwerken en communicatie.
14:10 uur Pauze en rondleiding kasteel.
14:40 uur Spreker: Dhr Y. Selen Titel: Sociaal Innovatief Exce(LEREN)General Manager NHTV-Imaginheroes, expert in regisseren van co-creatie van onderwijs, ondernemers en maatschappij.
15:00 uur Netwerken en Borrel16:00 uur Afsluiting
Namens Out of Area BV,Corina van den Berg
Tot slot. Tijdens deze dag zal de feestelijkeLancering van de Out of Area Community
plaatsvinden.U bent vanzelfsprekend ook hierbij van harte welkom.
Datum: 28 mei 2010Locatie: Kasteel DoornenburgKosten: € 95,- p.p.Capaciteit: 100
personenAanmelden voor: 15 mei 2010Aanmelden bij: corina@outofarea.nl
Meer info?Aanmelden? Zie http://www.mindz.com/events/MVO_Netwerken
woensdag 24 maart 2010
dinsdag 15 september 2009
Eindelijk weer terug van weggeweest...m'n motivatie, discipline en doorzettingsvermogen!
De twijfel is weg en ik weet weer wat ik wil en hoe ik dat wil!
De afgelopen zomer is een redelijk moeilijke periode geweest, vanuit de sneltrein van groei en ontwikkeling werd de vaart ineens stop gezet alsof het een noodrem was die ingezet werd.
Het was tijd voor zomervakantie, tijd om te genieten van de tijd, tijd om na te denken over het afgelopen jaar en tijd om na te denken over het aankomende jaar en soms zelfs een 2e stap vooruit m'n droom die steeds dichterbij de komt...het daadwerkelijk gaan werken en helemaal klaar zijn met studeren.
Klinkt op zich best aannemelijk en onvoorzien van negativiteit. Al heb ik de zomerperiode als anders ervaren, ik had juist teveel tijd om na te denken en stil te staan bij alles. M'n lichaam was in een eigenwijse bui, en maakte er haast een sport van om elke keer aansluitend een nieuw verschijnsel te vertonen. Van diverse ontstekingen tot en met een overspannend kaak heeft mijn lichaam mij er kennis mee laten maken. De laatste vakantie week, was ik weer volledig hersteld en fit!
De vorige week was het zover de start van het nieuwe jaar, alle puzzelstukjes vielen ineen en ik wist wat en hoe ik het aankomende jaar ga invullen:
2 dagen per week bama, mto 1 en mto 3 (statistiek) en onderzoek naar vrijetijd en beleid combineer ik met m'n onderzoek naar de oorzaak van het gedrag van hangjongeren.
Daarnaast ga ik bij Out of Area me richten op het in de markt brengen van People's Profit. Een nieuwe tak van de organisatie en voor mij een mooie uitdaging om de commerciele verkoop- en marketingtechnieken toe te leren passen.
Tot slot ga ik na afronding van het onderzoek naar de oorzaak van hangjongeren, in de praktijk onderzoeken of ik in staat ben om het negatieve gedrag van hangjongeren om te zetten naar positief gedrag middels een nieuw evenement.
Eindelijk valt alles op z'n plaats en kan ik de 3 onderdelen perfect met elkaar combineren omdat zij elkaar goed aanvullen.
Ik hoop dat het aankomende jaar net zo leerzaam en bijzonder zal zijn als het afgelopen jaar!
Al vind ik het om eerlijk te zijn best spannend...afstuderen...pff wat is alles enorm snel gegaan...ineens is dan het einde in zicht van een droom van 3 jaar geleden.
De twijfel is weg en ik weet weer wat ik wil en hoe ik dat wil!
De afgelopen zomer is een redelijk moeilijke periode geweest, vanuit de sneltrein van groei en ontwikkeling werd de vaart ineens stop gezet alsof het een noodrem was die ingezet werd.
Het was tijd voor zomervakantie, tijd om te genieten van de tijd, tijd om na te denken over het afgelopen jaar en tijd om na te denken over het aankomende jaar en soms zelfs een 2e stap vooruit m'n droom die steeds dichterbij de komt...het daadwerkelijk gaan werken en helemaal klaar zijn met studeren.
Klinkt op zich best aannemelijk en onvoorzien van negativiteit. Al heb ik de zomerperiode als anders ervaren, ik had juist teveel tijd om na te denken en stil te staan bij alles. M'n lichaam was in een eigenwijse bui, en maakte er haast een sport van om elke keer aansluitend een nieuw verschijnsel te vertonen. Van diverse ontstekingen tot en met een overspannend kaak heeft mijn lichaam mij er kennis mee laten maken. De laatste vakantie week, was ik weer volledig hersteld en fit!
De vorige week was het zover de start van het nieuwe jaar, alle puzzelstukjes vielen ineen en ik wist wat en hoe ik het aankomende jaar ga invullen:
2 dagen per week bama, mto 1 en mto 3 (statistiek) en onderzoek naar vrijetijd en beleid combineer ik met m'n onderzoek naar de oorzaak van het gedrag van hangjongeren.
Daarnaast ga ik bij Out of Area me richten op het in de markt brengen van People's Profit. Een nieuwe tak van de organisatie en voor mij een mooie uitdaging om de commerciele verkoop- en marketingtechnieken toe te leren passen.
Tot slot ga ik na afronding van het onderzoek naar de oorzaak van hangjongeren, in de praktijk onderzoeken of ik in staat ben om het negatieve gedrag van hangjongeren om te zetten naar positief gedrag middels een nieuw evenement.
Eindelijk valt alles op z'n plaats en kan ik de 3 onderdelen perfect met elkaar combineren omdat zij elkaar goed aanvullen.
Ik hoop dat het aankomende jaar net zo leerzaam en bijzonder zal zijn als het afgelopen jaar!
Al vind ik het om eerlijk te zijn best spannend...afstuderen...pff wat is alles enorm snel gegaan...ineens is dan het einde in zicht van een droom van 3 jaar geleden.
dinsdag 23 juni 2009
kidsfestival
Ondanks dat stage is afgelopen, en bloggen geen must meer is wil ik alsnog het kidsfestival bloggen...ook dat hoort bij het stagejaar!
Ik probeer met woorden te beschrijven hoe de week eruit zag, en de bijzondere momenten die we hebben meegemaakt te delen met jullie!
Dag 1:
Vertrek, vroeg in de ochtend gingen we met 100 vrijwilligers op weg naar het vliegveld. Bij vertrek kwam de eerste beer op de weg kijken...we hadden 2 bussen voor 50 personen, 2 vertrekplaatsen maar 32 personen op de ene plaats en 68 op de andere. Gelukkig bestaan er taxibusjes, en chauffeurs die het niet al te nauw nemen met het aantal personen en de snelheid :-) zoniet, dan hadden we nu nog staan wachten op het vliegveld om naar bosnie te kunnen.
De eerste dag in bosnie was ontspannend, we gingen op het festivalterrein kijken en daarna had iedereen tijd voor zichzelf.
Dag 2:
Deze dag was een compleet nieuwe ervaring, voor het eerst werd een parade georganiseerd door het centrum van sarajevo. Dit is voor bosnische begrippen nieuw en onbekend, met het gevolg dat iedereen in de stad meeliep met de stoet, en je uit flats overal gezichten zag die keken naar de stoet. De parade had als doel mensen, kinderen enthousiast maken voor het kidsfestival, en uiteindelijk op het eindpunt (het kidsfestivalterrein) werd de eindshow getoond. Aan publiek geen tekort, er waren honderden kinderen, die kwamen kijken.
's avonds heb ik gereden voor de tour door het voormalig skigebied van de olympische spelen. Dat gebied heeft een heftige geschiedenis, waarvan delen nog zichtbaar zijn. Het was deze keer extra indrukwekkend omdat het schemerig/donker was, met als lichtpunt de koplampen van de busjes. De terugweg was eventjes spannend, voor het eerst gereden in het donker door de afdaling van de bergen...
Dag 3:
De eerste festivaldag, dit gold niet voor mij, eerst heb ik een groep (van een schoolproject dat tot en met deze dag ook liep) rondgeleid door het centrum van sarajevo, en daarna naar het vliegveld gebracht omdat zij terug naar huis gingen. Daarna heb ik de vips ontvangen, even bonste m'n hart van de zenuwen...ik weet het, het zijn ook mensen, maar toch vond ik het spannend. Uiteindelijk stonden we met kartonnen bordjes kidsfestival als welkomscomité op het vliegveld. Daarna hebben we ze naar het hotel gebracht en hen wegwijs gemaakt in en rondom het hotel. Als snel was er een leuke 'klik' dat mij een goed gevoel gaf.
Toen iedereen terug kwam van het festival hoorde ik alle enthousiaste verhalen over het festival, de eerste dag waren er al ruim 10.000 bezoekers...
Dag 4:
Deze dag hebben we de vips rondgeleid door sarajevo, en daarna kregen zij de tijd om zelf rond te kijken, winkelen, etc...etc...na afloop zijn we terug gegaan naar het festivalterrein om de eindshow te zien. Ook voor mij was dit de eerste 'echte' keer dat ik de eindshow zag. Het was wow, bijzonder, geweldig! De hele tribune en voorgrond zat overvol met kinderen! Ze waren razend enthousiast! Het gaf kippenvel!
's avonds zijn we met de tour meegegaan (dezelfde als dag 2), deze keer was het iets lichter waardoor iedereen wat meer kon zien...maar opnieuw was het erg indrukwekkend. Ook al ben ik inmiddels een aantal keren op deze plaats geweest, het blijft heftig, indrukwekkend om te zien, ervaren!
Dag 5:
's ochtends zijn we op bezoek gegaan bij een ander out of area project, ramici (zelfstandig begeleid wonen project voor mensen met een lichamelijke/geestelijke beperking, hier wonen 16 personen) en zavod (instelling voor mensen met een lichamelijke/geestelijke beperking, hier wonen 360 personen). Beide instellingen waren bijzonder om te zien, de mensen reageerden enorm enthousiast. Tijdens m'n spw tijd heb ik 2 jaar stage gelopen bij soortgelijke voorzieningen in Nl, maar dit overdonderde deze ervaring. Het was haast emotioneel om de situatie te zien en is amper met woorden te omschrijven.
's middags zijn we naar het festivalterrein gegaan, eindelijk een echte festivaldag met kinderen op het terrein, dit was opnieuw wow, geweldig, bijzonder!
's avonds heeft perkussie, (drumband uit tilburg die mee was, overigens een geweldige, toffe, super groep!) opgetreden op een pleintje naast het hotel. Dit gaf een hele leuke sfeer! Na afloop van hun optreden gaven zij een workshop, hieraan heb ik meegedaan, dit was tof om te doen!
Daarna hebben we gezellig nageborreld in de heinekenbar.
Dag 6:
's ochtends ging de hele groep naar zavod, het was één grote 'georganiseerde' chaos, geweldig om te zien! Iedereen was enthousiast, danste, klapte, voetbalde eigenlijk van alles!
Daarna ben ik met de vips naar het tunnelmuseum gegaan. Tijdens de oorlog is er een tunnel gebouwd onder het vliegveld door, deze leidde naar een veilig gebied. In het museum werd een film getoond uit die tijd, waarin je behoorlijk heftige beelden kon zien. Het meest bizarre vond ik het olympisch stadion dat half afbrandde, en nu 15 jaar later staan we daar met dagelijks 10.000 personen. En tot slot konden we een stukje in de tunnel lopen, dat was ook indrukwekkend.
Daarna zijn we naar het vliegveld gegaan en zijn de vips terug naar nl gevlogen.
's middags had ik de tijd om rond te lopen over het terrein, en te kijken bij de workshops, dit was leuk! Mooi om te zien hoeveel plezier de kinderen hebben!
Naderhand de eindshow en 's avonds hadden we een barbeque in het hotel, met na afloop leuke optredens.
Dag 7:
Vorig jaar had een clown gevraagd of ik mee wilde clownen, toen is dat er niet van gekomen, maar dit jaar kreeg ik daar wel de tijd en kans voor. Het enige dat anders was dan anders was m'n rode neus en een petje met een propellor erop. Het was het meest bijzondere dat ik deze week heb ervaren om als clown zijnde een lach te kunnen creëeren op de kindergezichten :-)
Deze manier van contact maken met kinderen sprak me heel erg aan!!!
Als ik ooit weer de kans krijg om zoiets te kunnen doen, dan zeg ik direct JA!
's avonds was er een afterparty op het terrein, met na afloop een knallende vuurshow! Wow wat een talent hebben die mensen. Daarna hebben we bij het hotel, onder de parasols in de stromende regen onder begeleiding van Peter die geweldig leuk gitaar kan spelen gezongen.
Dag 8:
Helaas de laatste dag, dag van vertrek...de terugreis is goed gegaan op 1 ding na, dat ik zo snugger ben geweest om m'n portemonee te vergeten...deze heb ik vandaag weer opgehaald :-)
Het afscheid van de groep was haast emotioneel, ondanks dat ik er inmiddels redelijk aan gewend ben geraakt, raakte het me om afscheid te moeten nemen van de groep!
Mijn les uit het totaalplaatje:
Het is bijzonder, wow, geweldig om op deze manier met mensen te kunnen werken voor mensen!
Ik probeer met woorden te beschrijven hoe de week eruit zag, en de bijzondere momenten die we hebben meegemaakt te delen met jullie!
Dag 1:
Vertrek, vroeg in de ochtend gingen we met 100 vrijwilligers op weg naar het vliegveld. Bij vertrek kwam de eerste beer op de weg kijken...we hadden 2 bussen voor 50 personen, 2 vertrekplaatsen maar 32 personen op de ene plaats en 68 op de andere. Gelukkig bestaan er taxibusjes, en chauffeurs die het niet al te nauw nemen met het aantal personen en de snelheid :-) zoniet, dan hadden we nu nog staan wachten op het vliegveld om naar bosnie te kunnen.
De eerste dag in bosnie was ontspannend, we gingen op het festivalterrein kijken en daarna had iedereen tijd voor zichzelf.
Dag 2:
Deze dag was een compleet nieuwe ervaring, voor het eerst werd een parade georganiseerd door het centrum van sarajevo. Dit is voor bosnische begrippen nieuw en onbekend, met het gevolg dat iedereen in de stad meeliep met de stoet, en je uit flats overal gezichten zag die keken naar de stoet. De parade had als doel mensen, kinderen enthousiast maken voor het kidsfestival, en uiteindelijk op het eindpunt (het kidsfestivalterrein) werd de eindshow getoond. Aan publiek geen tekort, er waren honderden kinderen, die kwamen kijken.
's avonds heb ik gereden voor de tour door het voormalig skigebied van de olympische spelen. Dat gebied heeft een heftige geschiedenis, waarvan delen nog zichtbaar zijn. Het was deze keer extra indrukwekkend omdat het schemerig/donker was, met als lichtpunt de koplampen van de busjes. De terugweg was eventjes spannend, voor het eerst gereden in het donker door de afdaling van de bergen...
Dag 3:
De eerste festivaldag, dit gold niet voor mij, eerst heb ik een groep (van een schoolproject dat tot en met deze dag ook liep) rondgeleid door het centrum van sarajevo, en daarna naar het vliegveld gebracht omdat zij terug naar huis gingen. Daarna heb ik de vips ontvangen, even bonste m'n hart van de zenuwen...ik weet het, het zijn ook mensen, maar toch vond ik het spannend. Uiteindelijk stonden we met kartonnen bordjes kidsfestival als welkomscomité op het vliegveld. Daarna hebben we ze naar het hotel gebracht en hen wegwijs gemaakt in en rondom het hotel. Als snel was er een leuke 'klik' dat mij een goed gevoel gaf.
Toen iedereen terug kwam van het festival hoorde ik alle enthousiaste verhalen over het festival, de eerste dag waren er al ruim 10.000 bezoekers...
Dag 4:
Deze dag hebben we de vips rondgeleid door sarajevo, en daarna kregen zij de tijd om zelf rond te kijken, winkelen, etc...etc...na afloop zijn we terug gegaan naar het festivalterrein om de eindshow te zien. Ook voor mij was dit de eerste 'echte' keer dat ik de eindshow zag. Het was wow, bijzonder, geweldig! De hele tribune en voorgrond zat overvol met kinderen! Ze waren razend enthousiast! Het gaf kippenvel!
's avonds zijn we met de tour meegegaan (dezelfde als dag 2), deze keer was het iets lichter waardoor iedereen wat meer kon zien...maar opnieuw was het erg indrukwekkend. Ook al ben ik inmiddels een aantal keren op deze plaats geweest, het blijft heftig, indrukwekkend om te zien, ervaren!
Dag 5:
's ochtends zijn we op bezoek gegaan bij een ander out of area project, ramici (zelfstandig begeleid wonen project voor mensen met een lichamelijke/geestelijke beperking, hier wonen 16 personen) en zavod (instelling voor mensen met een lichamelijke/geestelijke beperking, hier wonen 360 personen). Beide instellingen waren bijzonder om te zien, de mensen reageerden enorm enthousiast. Tijdens m'n spw tijd heb ik 2 jaar stage gelopen bij soortgelijke voorzieningen in Nl, maar dit overdonderde deze ervaring. Het was haast emotioneel om de situatie te zien en is amper met woorden te omschrijven.
's middags zijn we naar het festivalterrein gegaan, eindelijk een echte festivaldag met kinderen op het terrein, dit was opnieuw wow, geweldig, bijzonder!
's avonds heeft perkussie, (drumband uit tilburg die mee was, overigens een geweldige, toffe, super groep!) opgetreden op een pleintje naast het hotel. Dit gaf een hele leuke sfeer! Na afloop van hun optreden gaven zij een workshop, hieraan heb ik meegedaan, dit was tof om te doen!
Daarna hebben we gezellig nageborreld in de heinekenbar.
Dag 6:
's ochtends ging de hele groep naar zavod, het was één grote 'georganiseerde' chaos, geweldig om te zien! Iedereen was enthousiast, danste, klapte, voetbalde eigenlijk van alles!
Daarna ben ik met de vips naar het tunnelmuseum gegaan. Tijdens de oorlog is er een tunnel gebouwd onder het vliegveld door, deze leidde naar een veilig gebied. In het museum werd een film getoond uit die tijd, waarin je behoorlijk heftige beelden kon zien. Het meest bizarre vond ik het olympisch stadion dat half afbrandde, en nu 15 jaar later staan we daar met dagelijks 10.000 personen. En tot slot konden we een stukje in de tunnel lopen, dat was ook indrukwekkend.
Daarna zijn we naar het vliegveld gegaan en zijn de vips terug naar nl gevlogen.
's middags had ik de tijd om rond te lopen over het terrein, en te kijken bij de workshops, dit was leuk! Mooi om te zien hoeveel plezier de kinderen hebben!
Naderhand de eindshow en 's avonds hadden we een barbeque in het hotel, met na afloop leuke optredens.
Dag 7:
Vorig jaar had een clown gevraagd of ik mee wilde clownen, toen is dat er niet van gekomen, maar dit jaar kreeg ik daar wel de tijd en kans voor. Het enige dat anders was dan anders was m'n rode neus en een petje met een propellor erop. Het was het meest bijzondere dat ik deze week heb ervaren om als clown zijnde een lach te kunnen creëeren op de kindergezichten :-)
Deze manier van contact maken met kinderen sprak me heel erg aan!!!
Als ik ooit weer de kans krijg om zoiets te kunnen doen, dan zeg ik direct JA!
's avonds was er een afterparty op het terrein, met na afloop een knallende vuurshow! Wow wat een talent hebben die mensen. Daarna hebben we bij het hotel, onder de parasols in de stromende regen onder begeleiding van Peter die geweldig leuk gitaar kan spelen gezongen.
Dag 8:
Helaas de laatste dag, dag van vertrek...de terugreis is goed gegaan op 1 ding na, dat ik zo snugger ben geweest om m'n portemonee te vergeten...deze heb ik vandaag weer opgehaald :-)
Het afscheid van de groep was haast emotioneel, ondanks dat ik er inmiddels redelijk aan gewend ben geraakt, raakte het me om afscheid te moeten nemen van de groep!
Mijn les uit het totaalplaatje:
Het is bijzonder, wow, geweldig om op deze manier met mensen te kunnen werken voor mensen!
woensdag 20 mei 2009
Eindbeoordeling stage gehad!
Ik wil even héél goed nieuws met jullie delen!
Gisteren heb ik mijn eindgesprek gehad op stage. Ik dacht ik ga creatief evalueren dus ik heb mijn functioneren geëvalueerd aan de hand van een powerpoint, oftewel een fotopresentatie. Ik vond het leuk om op die manier met Ronald en Anita terug te blikken op de groeiontwikkeling die ik het afgelopen jaar heb doorgemaakt.
De eindcijfers (gekregen van m'n stagebegeleider) ben ik enorm trots op:
Een 8,5 voor projectmanagement, een 8 voor branding experience en een 9 voor mijn functioneren (competentie ontwikkeling).
Het voelt als een last die van m'n schouders valt nu de verslagen afgerond zijn en stage ook officieel is afgesloten.
Vandaag lever ik bij de experts m'n bedrijfsanalyse in en dan is het daar nog op de cijfers afwachten.
A.s. vrijdagnacht vertrek ik opnieuw naar bosnie om daar hopelijk weer een dijk van een project neer te zetten! Het spannende vind ik dat ik nu met dezelfde school ga als die van vorig jaar (m'n allereerste project dat ik begeleide).
Nu ga ik voor de 2e keer alleen het project leiden, 50 studenten.
Zodra ik terug kom ga ik nog even héél hard werken om ook bama af te ronden, dat gaat nog even spannend worden, 2 zware tentamens en een onderzoek...
Ik zie jullie alleen 2 juni nog, daarna ben ik of in bosnie of bezig met leren voor bama.
Tot snel,
Groetjes Corina
Gisteren heb ik mijn eindgesprek gehad op stage. Ik dacht ik ga creatief evalueren dus ik heb mijn functioneren geëvalueerd aan de hand van een powerpoint, oftewel een fotopresentatie. Ik vond het leuk om op die manier met Ronald en Anita terug te blikken op de groeiontwikkeling die ik het afgelopen jaar heb doorgemaakt.
De eindcijfers (gekregen van m'n stagebegeleider) ben ik enorm trots op:
Een 8,5 voor projectmanagement, een 8 voor branding experience en een 9 voor mijn functioneren (competentie ontwikkeling).
Het voelt als een last die van m'n schouders valt nu de verslagen afgerond zijn en stage ook officieel is afgesloten.
Vandaag lever ik bij de experts m'n bedrijfsanalyse in en dan is het daar nog op de cijfers afwachten.
A.s. vrijdagnacht vertrek ik opnieuw naar bosnie om daar hopelijk weer een dijk van een project neer te zetten! Het spannende vind ik dat ik nu met dezelfde school ga als die van vorig jaar (m'n allereerste project dat ik begeleide).
Nu ga ik voor de 2e keer alleen het project leiden, 50 studenten.
Zodra ik terug kom ga ik nog even héél hard werken om ook bama af te ronden, dat gaat nog even spannend worden, 2 zware tentamens en een onderzoek...
Ik zie jullie alleen 2 juni nog, daarna ben ik of in bosnie of bezig met leren voor bama.
Tot snel,
Groetjes Corina
woensdag 6 mei 2009
laatste loodjes
Vanwege bama heb ik in overleg met ronald besloten om 1,5 maand vervroegd de bedrijfsanalyse in te leveren en 19 mei het eindbeoordelingsgesprek te laten plaats vinden.
Dit geeft me meer overzicht en ruimte om alles stap voor stap af te ronden. Laat het nou net zo zijn dat het ook top drukte is met de projecten...en ik de afgelopen maand 2 projecten begeleid heb, a.s. zaterdag opnieuw ga en 23 t/m 29 mei weer.
Aan de ene kant vind ik het super om te mogen doen en de verantwoordelijkheid te krijgen om grotendeels alleen projecten te leiden...ik merk dat ik met de week groei en steeds meer mijn eigen wijze van leiding geven heb uitgebreid en ontwikkeld.
Aan de andere kant geeft het extra stress omdat ik naast de projecten ook vaste taken en verantwoordelijkheden op kantoor heb en m'n opdrachten moet afronden.
Vorige week viel ineens het kwartje...nu de stichting zoo enorm hard is gegroeid is er grote behoefte aan structuur, overzicht, duidelijke communicatie en bereikbaarheid van alle documenten...laat ik nou toevallig met project management bezig zijn en daarin een methode ontwikkeld die gebaseerd is op de theoretische kennis, mijn kennis en creativiteit en die van mijn stagebegeleidster.
Het resultaat:
1 website, duidelijke stroomlijndiagrammen, totaal overzicht van alle projecten en benodigdheden, nieuw invulschema om de stand van zaken bij te houden per project. Oftewel, structuur, overzicht, duidelijke communicatie en professioneel naar de externe contacten.
Ik voel me trots om dit zo te hebben kunnen creëren en dat het nu direct in gebruik word genomen voor de gehele organisatie van de schoolprojecten.
Daarbij heb ik project management geïntegreerd in de communicatie uitwisseling naar scholen, een overzichtelijke gifkot (jaja het blijkt een nuttige methode te zijn) gemixt met de wensen en behoefte van Ooa.
De laatste loodjes komen nu nog neer op het begeleidend schrijven van alle gemaakte producten, onderzoeken en dan is eindelijk na een jaar hard zwoegen, vechten maar zeker ook groeien, genieten en stralen alles afgerond voor stage.
Na 20 mei gaat ik de laatste berg over stappen van dit school jaar, het afronden van een onderzoek voor bama, maken van een tentamen en een hertentamen. Ik ga er kei hard voor werken en hoop dat het me gaat lukken om 10 juni ook dit goed af te ronden, desondanks dat het een behoorlijke uitdaging is.
11 t/m 18 juni kan ik hopelijk met trots genieten van het kidsfestival en na afloop nog even zwoegen voor het hertentamen van bama.
tot snel weer,
Groetjes Corina
Dit geeft me meer overzicht en ruimte om alles stap voor stap af te ronden. Laat het nou net zo zijn dat het ook top drukte is met de projecten...en ik de afgelopen maand 2 projecten begeleid heb, a.s. zaterdag opnieuw ga en 23 t/m 29 mei weer.
Aan de ene kant vind ik het super om te mogen doen en de verantwoordelijkheid te krijgen om grotendeels alleen projecten te leiden...ik merk dat ik met de week groei en steeds meer mijn eigen wijze van leiding geven heb uitgebreid en ontwikkeld.
Aan de andere kant geeft het extra stress omdat ik naast de projecten ook vaste taken en verantwoordelijkheden op kantoor heb en m'n opdrachten moet afronden.
Vorige week viel ineens het kwartje...nu de stichting zoo enorm hard is gegroeid is er grote behoefte aan structuur, overzicht, duidelijke communicatie en bereikbaarheid van alle documenten...laat ik nou toevallig met project management bezig zijn en daarin een methode ontwikkeld die gebaseerd is op de theoretische kennis, mijn kennis en creativiteit en die van mijn stagebegeleidster.
Het resultaat:
1 website, duidelijke stroomlijndiagrammen, totaal overzicht van alle projecten en benodigdheden, nieuw invulschema om de stand van zaken bij te houden per project. Oftewel, structuur, overzicht, duidelijke communicatie en professioneel naar de externe contacten.
Ik voel me trots om dit zo te hebben kunnen creëren en dat het nu direct in gebruik word genomen voor de gehele organisatie van de schoolprojecten.
Daarbij heb ik project management geïntegreerd in de communicatie uitwisseling naar scholen, een overzichtelijke gifkot (jaja het blijkt een nuttige methode te zijn) gemixt met de wensen en behoefte van Ooa.
De laatste loodjes komen nu nog neer op het begeleidend schrijven van alle gemaakte producten, onderzoeken en dan is eindelijk na een jaar hard zwoegen, vechten maar zeker ook groeien, genieten en stralen alles afgerond voor stage.
Na 20 mei gaat ik de laatste berg over stappen van dit school jaar, het afronden van een onderzoek voor bama, maken van een tentamen en een hertentamen. Ik ga er kei hard voor werken en hoop dat het me gaat lukken om 10 juni ook dit goed af te ronden, desondanks dat het een behoorlijke uitdaging is.
11 t/m 18 juni kan ik hopelijk met trots genieten van het kidsfestival en na afloop nog even zwoegen voor het hertentamen van bama.
tot snel weer,
Groetjes Corina
donderdag 16 april 2009
versneld leerproces
Naast het project heb ik de afgelopen dagen een nieuwe leerproces ervaren, vandaar dat dit in een aparte blog staat.
Versneld verwerkingsproces:
Vorig jaar had ik een dip, terugval toen ik terug kwam van Bosnië. Op dat moment verander je als persoon door de enorm uiteenlopende emoties die je op korte termijn ervaart.
Vorig jaar heeft dat verwerkingsproces een maand geduurd, daarbij duurde het dezelfde tijd voordat ik met anderen kon delen wat ik daar meegemaakt had en hoe dat voelde.
Met het afgelopen project was ik bang dat ik dit opnieuw zou gaan doormaken bij terugkomst. Hier wilde ik bewust aan werken en zag dat als leerdoel.
De eerste dag (vrijdagavond) was ik van slag, moe van de reis en tegelijkertijd blij dat ik terug was. Zaterdag ging ik letterlijk allerlei uitvluchten zoeken, in de dingen waar ik normaal m'n rust vind. Dit deed ik door vrienden op te zoeken die dicht bij me staan en door alleen naar het water te gaan en te zitten lezen. Dit alles hielp niet, en werd er juist onrustiger, stiller van.
's avonds heb ik direct kunnen praten over de week, dit was voor mij bijzonder omdat dit vorig jaar veel langer duurde.
Zondag kwam m'n vermoeidheid eruit, en heb ik de hele dag alleen maar geslapen.
Maandag was ik al een klein beetje terug mezelf, maar tegelijkertijd nog iemand met een masker op, die niet volledig zichzelf kon zijn.
Het voelde deze dagen heel dubbel en moeilijk, ik was de enige die dit proces kon omzetten naar iets positiefs en tegelijkertijd m'n eigen vijand.
Gisteren is mij een behoorlijk harde spiegel voorgehouden door m'n neef, hij liet me bepaalde dingen inzien waardoor voor mij haast letterlijk de knop om ging en ik weer terug mezelf ben kunnen worden.
Ik voelde me direct vrolijk, gelukkig en zelfs trots op wat er afgelopen week gebeurd is.
Ik weet dat het erbij hoort en dat het logisch is dat je als mens dalen en pieken hebt, maar het sturen van dat proces heb ik nog nooit eerder zo bewust gedaan. Nu ik dat wel gedaan heb zie ik dat het versneld gegaan is en voel ik me daar prettig bij!!!
Ik hoop dat ik in deze lijn door kan gaan en kan blijven groeien in het sturen van m'n leerproces en ontwikkeling.
Versneld verwerkingsproces:
Vorig jaar had ik een dip, terugval toen ik terug kwam van Bosnië. Op dat moment verander je als persoon door de enorm uiteenlopende emoties die je op korte termijn ervaart.
Vorig jaar heeft dat verwerkingsproces een maand geduurd, daarbij duurde het dezelfde tijd voordat ik met anderen kon delen wat ik daar meegemaakt had en hoe dat voelde.
Met het afgelopen project was ik bang dat ik dit opnieuw zou gaan doormaken bij terugkomst. Hier wilde ik bewust aan werken en zag dat als leerdoel.
De eerste dag (vrijdagavond) was ik van slag, moe van de reis en tegelijkertijd blij dat ik terug was. Zaterdag ging ik letterlijk allerlei uitvluchten zoeken, in de dingen waar ik normaal m'n rust vind. Dit deed ik door vrienden op te zoeken die dicht bij me staan en door alleen naar het water te gaan en te zitten lezen. Dit alles hielp niet, en werd er juist onrustiger, stiller van.
's avonds heb ik direct kunnen praten over de week, dit was voor mij bijzonder omdat dit vorig jaar veel langer duurde.
Zondag kwam m'n vermoeidheid eruit, en heb ik de hele dag alleen maar geslapen.
Maandag was ik al een klein beetje terug mezelf, maar tegelijkertijd nog iemand met een masker op, die niet volledig zichzelf kon zijn.
Het voelde deze dagen heel dubbel en moeilijk, ik was de enige die dit proces kon omzetten naar iets positiefs en tegelijkertijd m'n eigen vijand.
Gisteren is mij een behoorlijk harde spiegel voorgehouden door m'n neef, hij liet me bepaalde dingen inzien waardoor voor mij haast letterlijk de knop om ging en ik weer terug mezelf ben kunnen worden.
Ik voelde me direct vrolijk, gelukkig en zelfs trots op wat er afgelopen week gebeurd is.
Ik weet dat het erbij hoort en dat het logisch is dat je als mens dalen en pieken hebt, maar het sturen van dat proces heb ik nog nooit eerder zo bewust gedaan. Nu ik dat wel gedaan heb zie ik dat het versneld gegaan is en voel ik me daar prettig bij!!!
Ik hoop dat ik in deze lijn door kan gaan en kan blijven groeien in het sturen van m'n leerproces en ontwikkeling.
dinsdag 14 april 2009
bijzonder, geweldig en mooi project in Bosnie
Vorige week ben ik onverwacht 48 uur van te voren op de hoogte gebracht om grotendeels alleen een project te leiden in Bosnie.
Ik maakte de keuze om dit te doen omdat ik hiervan wilde leren en ik vind projecten leiden het allerleukste dat er is.
Het was een heftige week, met veel uiteenlopende emoties, van verdriet, frustratie tot geluk, vriendschap, trots, vrolijk zijn!
Het was een geweldige groep om te begeleiden, vanaf dag 1 was er een klik tussen de groep, docenten en mij.
Na een lange busreis (30 uur) zijn we zondag gestart met klussen, dit ging erg vlot omdat we die dag geen activiteiten hadden met de kinderen (ook daar is zondag uiteraard geen schooldag). Deze dag hebben we de lokalen schilder klaar gemaakt, de ergste gaten in de muren opgevuld en plannen gemaakt voor de vloer en het schilderwerk.
Maandag hebben we 's ochtends laminaat gehaald, jaja je leest het goed laminaat! De vloeren in de lokalen bestonden uit beton, met hier en daar een vierkant tegeltje dat voorheen als dekking diende zoals wij deze in NL kennen als laminaat of vloerbedekking. Oftewel het was onhygiënisch, stoffig, koud en kil in de lokalen.
Maandag hebben we 1 lokaal volledig kunnen volleggen met laminaat en de decoraties waren in dat lokaal ook af.
Dinsdag was de laatste klusdag, met het vooruitzicht dat we op die dag 3 lokalen moesten volleggen met laminaat, 2 lokalen nog half geschilderd en gedecoreerd en 1 lokaal dat nog volledig geschuurd, gaten opgevuld en laminaat gelegd moest worden.
Dit was tevens mijn 1e dag alleen als projectleider, dus alles bij elkaar een behoorlijk spannende, stressvolle dag. Waarin de nodige dingen 'mis' gegaan zijn, we hadden bijvoorbeeld de gaten in de muren van een lokaal opgevuld met gips en begonnen daarna met het aanbrengen van de dekkingslaag. Toen kwam tot ons enorm grote ergenis alles van de muur af...Dit betekende dat we alle muren volledig moesten ontdoen van de voorgaande lagen verf met krabbers.
Op dat moment bleek ook nog eens een tekort te zijn aan verf, op zich niet erg maar de dichtsbijzijnde winkel was een uur rijden. Na de studenten opnieuw gemotiveerd te hebben en aangespoord te hebben om nog even kei hard door te werken is alles in een spoedtempo verlopen.
Uiteindelijk is met enorm goede teambuilding, kracht en ook het nodige plezier alles afgerond, zelfs 2 lokalen waren al volledig schoongemaakt en startklaar voor de opening. Ondanks dat we tot 19.00 's avonds zijn doorgegaan is ook de sfeer goed gebleven en gingen we met een voldaan gevoel terug naar het hotel.
Woensdag was het opening en afscheid van de school, met 2 uur de tijd om de finishing touch te maken en de laatste spullen op te ruimen. Net voor de opening was er door een elektriciteitskabel heen geboord. Oftewel help!!!want dit betekende geen stroom in het gehele gebouw, geen muziek, geen licht etc! Op z'n bosnisch werd het opgelost door een stukje aluminiumfolie er omheen te binden en stipt 11.00 uur was alles klaar. Om 11.oo uur was het afscheidsfeest en de opening van de school. Dit was bijzonder en tegelijkertijd emotioneel.
De kinderen hadden allerlei dansjes en stukjes ingestudeerd en opgevoerd, daarna was het een dankwoord van de directie etc. en als afsluiting het doorknippen van een ballonnenslinger als symbolische heropening van de school.
Het was bijzonder om al die gelukkige, stralende gezichten te zien van de kinderen van de school in Bosnie en de studenten die voldaan, trots en genietend keken naar het eindresultaat!
A.s. dinsdag vertrek ik opnieuw naar Bosnie, om ook dan deels alleen een project te begeleiden. Dit gaat plaats vinden in Srebrenica, hier ben ik nog niet eerder geweest, dus ook dat lijkt me een bijzondere ervaring.
Wel heb ik de afgelopen week gemerkt dat ik hier echt op m'n plaats ben en volledig mezelf kan zijn en mijn manier van leiderschap verder heb kunnen ontwikkelen. Daar ben ik trots op en dankbaar voor dat ik deze kans krijg.
Ik maakte de keuze om dit te doen omdat ik hiervan wilde leren en ik vind projecten leiden het allerleukste dat er is.
Het was een heftige week, met veel uiteenlopende emoties, van verdriet, frustratie tot geluk, vriendschap, trots, vrolijk zijn!
Het was een geweldige groep om te begeleiden, vanaf dag 1 was er een klik tussen de groep, docenten en mij.
Na een lange busreis (30 uur) zijn we zondag gestart met klussen, dit ging erg vlot omdat we die dag geen activiteiten hadden met de kinderen (ook daar is zondag uiteraard geen schooldag). Deze dag hebben we de lokalen schilder klaar gemaakt, de ergste gaten in de muren opgevuld en plannen gemaakt voor de vloer en het schilderwerk.
Maandag hebben we 's ochtends laminaat gehaald, jaja je leest het goed laminaat! De vloeren in de lokalen bestonden uit beton, met hier en daar een vierkant tegeltje dat voorheen als dekking diende zoals wij deze in NL kennen als laminaat of vloerbedekking. Oftewel het was onhygiënisch, stoffig, koud en kil in de lokalen.
Maandag hebben we 1 lokaal volledig kunnen volleggen met laminaat en de decoraties waren in dat lokaal ook af.
Dinsdag was de laatste klusdag, met het vooruitzicht dat we op die dag 3 lokalen moesten volleggen met laminaat, 2 lokalen nog half geschilderd en gedecoreerd en 1 lokaal dat nog volledig geschuurd, gaten opgevuld en laminaat gelegd moest worden.
Dit was tevens mijn 1e dag alleen als projectleider, dus alles bij elkaar een behoorlijk spannende, stressvolle dag. Waarin de nodige dingen 'mis' gegaan zijn, we hadden bijvoorbeeld de gaten in de muren van een lokaal opgevuld met gips en begonnen daarna met het aanbrengen van de dekkingslaag. Toen kwam tot ons enorm grote ergenis alles van de muur af...Dit betekende dat we alle muren volledig moesten ontdoen van de voorgaande lagen verf met krabbers.
Op dat moment bleek ook nog eens een tekort te zijn aan verf, op zich niet erg maar de dichtsbijzijnde winkel was een uur rijden. Na de studenten opnieuw gemotiveerd te hebben en aangespoord te hebben om nog even kei hard door te werken is alles in een spoedtempo verlopen.
Uiteindelijk is met enorm goede teambuilding, kracht en ook het nodige plezier alles afgerond, zelfs 2 lokalen waren al volledig schoongemaakt en startklaar voor de opening. Ondanks dat we tot 19.00 's avonds zijn doorgegaan is ook de sfeer goed gebleven en gingen we met een voldaan gevoel terug naar het hotel.
Woensdag was het opening en afscheid van de school, met 2 uur de tijd om de finishing touch te maken en de laatste spullen op te ruimen. Net voor de opening was er door een elektriciteitskabel heen geboord. Oftewel help!!!want dit betekende geen stroom in het gehele gebouw, geen muziek, geen licht etc! Op z'n bosnisch werd het opgelost door een stukje aluminiumfolie er omheen te binden en stipt 11.00 uur was alles klaar. Om 11.oo uur was het afscheidsfeest en de opening van de school. Dit was bijzonder en tegelijkertijd emotioneel.
De kinderen hadden allerlei dansjes en stukjes ingestudeerd en opgevoerd, daarna was het een dankwoord van de directie etc. en als afsluiting het doorknippen van een ballonnenslinger als symbolische heropening van de school.
Het was bijzonder om al die gelukkige, stralende gezichten te zien van de kinderen van de school in Bosnie en de studenten die voldaan, trots en genietend keken naar het eindresultaat!
A.s. dinsdag vertrek ik opnieuw naar Bosnie, om ook dan deels alleen een project te begeleiden. Dit gaat plaats vinden in Srebrenica, hier ben ik nog niet eerder geweest, dus ook dat lijkt me een bijzondere ervaring.
Wel heb ik de afgelopen week gemerkt dat ik hier echt op m'n plaats ben en volledig mezelf kan zijn en mijn manier van leiderschap verder heb kunnen ontwikkelen. Daar ben ik trots op en dankbaar voor dat ik deze kans krijg.
Abonneren op:
Posts (Atom)
